Nie ma nas

Świat, który widzimy oraz ten, który nas otacza nie istnieje, każdy z nas ma swój osobny świat. Świat pełen przemocy, gwałtu, nienawiści, ubóstwa, albo pełen miłości, nadziei, namiętności, piękna, bogactwa. Co by było, gdyby świat, który widzimy był objawem naszej choroby psychicznej naszej schizofrenii? Może właśnie osoby, które my, osoby uważające się za zdrowe psychicznie, uważamy za chore. Może to choroba jest prawdą? Prawdą, której się boimy, prawdą, o której wolimy nie wiedzieć. Może każdy z nas żyje w swoim świecie, wyidealizowanym na swój sposób, może widząc przemoc, oczekujemy od świata przemocy? Może widząc strach, cierpienie właśnie tego oczekujemy? Potrzeba cierpienia, potrzeba lęku? Może przyjaciele, w których tak bardzo wierzymy nie istnieją? Są tworami naszej chorej wyobraźni, naszej potrzeby posiadania kogoś kto będzie nas wspierał, pomagał? Może osoby, które tych przyjaciół nie posiadają po prostu ich nie potrzebują, żeby żyć? Może osoby, które mają miłość, są szczęśliwe w związku właśnie tej miłości potrzebują i zakochały się w kimś kto tak na prawdę nie istnieje? Może meble, które stoją w naszym pokoju nie istnieją i są tylko objawem naszej wyobraźni? Może świat, który nas otacza nie istnieje, wojny, które są toczone nie istnieją, a są tylko tworem naszej wyobraźni zrodzonej z potrzeby ratowania lub niszczenia? Może to, że właśnie ktoś czyta tą notatkę, która może nie istnieje, jest to, iż ktoś czuje potrzebę dowiedzenia się prawdy, która może prawdą nie jest? Może każde zadane powyżej pytanie nie ma sensu, bo nie ma nic co może dać właściwą odpowiedź, ponieważ wszystko i wszyscy, którzy nas otaczają nie istnieją? Jesteśmy w świecie, który kierujemy MY SAMI? Czy, aby ten świat istnieje czy nie?